Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις..
Η επιστροφή μου άφηνε πάντα μία αίσθηση μισοτελειωμένου τσιγάρου, ένα αίσθημα του ανικανοποίητου. Είναι εκείνες οι ωραίες και ξέγνοιαστες στιγμές που όσο και αν έχουν διαρκέσει πάντα μα πάντα στο τέλος θα μας αφήνουν μια αύρα μελαγχολική, μία αίσθηση ανολοκλήρωτη. Μια αίσθηση η οποία θα μπορούσε κανείς να πει πως σχετίζεται με την ευρύτερη ανολοκλήρωτη και ατελή μας ανθρώπινη φύση. Κάτι τέτοιες σκέψεις άρχισαν να διαπερνούν τον κατά τ' άλλα ξεκούραστο νου μου λόγω των πρόσφατων διακοπών μου.
Είχα ανέβει στο κατάστρωμα και όσο συλλογιζόμουν όλα αυτά έβλεπα το νερό να καθρεφτίζεται και να χρυσαφίζει από τις αχτίνες του ήλιου που ρίχνονταν ορμητικά πάνω του. Και ήταν σαν κάποιος να πετούσε από τον ουρανό μπαούλα γεμάτα από χρυσάφι. Παρατηρούσα το γαλάζιο της θάλασσας όσο ταξίδευα και όλες τις αποχρώσεις που εμφανίζονταν άλλοτε πιο μπλε άλλοτε πιο πράσινες, άλλοτε πιο σκούρες και άλλοτε πιο ανοιχτόχρωμες. Σκέφτηκα πως μερικές φορές μπορεί να νιώθουμε τόσο χαμένοι που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη ζωή μας όμοια με αυτή την όψη του απέραντου γαλάζιου πελάγους.
Όσο για τα πλοία, μπορεί να έχουμε όλοι την ίδια αφετηρία αλλά στη συνέχεια ο καθένας θα επιβιβαστεί στο δικό του πλοίο και θα χαράξει τη δική του μοναδική πορεία. Μα ο προορισμός.. άγνωστος, γιατί το ταξίδι τελικά είναι αυτό που μετράει και ας μείνει για πάντα ένα άλυτο μυστήριο ο προορισμός. Το ταξίδι αξίζει, γιατί μέσα σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και όλες οι εμπειρίες της ζωής, οι άνθρωποι που θα συναντήσουμε, οι σχέσεις που θα χτίσουμε, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες, οι λύπες και οι χαρές, οι ευκολίες και οι δυσκολίες.
Καρολίνα Τσουκαλά, 18/10/2015 ©
Είχα ανέβει στο κατάστρωμα και όσο συλλογιζόμουν όλα αυτά έβλεπα το νερό να καθρεφτίζεται και να χρυσαφίζει από τις αχτίνες του ήλιου που ρίχνονταν ορμητικά πάνω του. Και ήταν σαν κάποιος να πετούσε από τον ουρανό μπαούλα γεμάτα από χρυσάφι. Παρατηρούσα το γαλάζιο της θάλασσας όσο ταξίδευα και όλες τις αποχρώσεις που εμφανίζονταν άλλοτε πιο μπλε άλλοτε πιο πράσινες, άλλοτε πιο σκούρες και άλλοτε πιο ανοιχτόχρωμες. Σκέφτηκα πως μερικές φορές μπορεί να νιώθουμε τόσο χαμένοι που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη ζωή μας όμοια με αυτή την όψη του απέραντου γαλάζιου πελάγους.
Όσο για τα πλοία, μπορεί να έχουμε όλοι την ίδια αφετηρία αλλά στη συνέχεια ο καθένας θα επιβιβαστεί στο δικό του πλοίο και θα χαράξει τη δική του μοναδική πορεία. Μα ο προορισμός.. άγνωστος, γιατί το ταξίδι τελικά είναι αυτό που μετράει και ας μείνει για πάντα ένα άλυτο μυστήριο ο προορισμός. Το ταξίδι αξίζει, γιατί μέσα σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και όλες οι εμπειρίες της ζωής, οι άνθρωποι που θα συναντήσουμε, οι σχέσεις που θα χτίσουμε, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες, οι λύπες και οι χαρές, οι ευκολίες και οι δυσκολίες.
Καρολίνα Τσουκαλά, 18/10/2015 ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου