Πες μου μιά ιστορία για το θρησκευτικό παραλήρημα του Πάσχα

Μ. Σάββατο 19 Απριλίου 2014/Μεσημέρι/Στη Λειβαδιά/Ακούγοντας το 'Animals' των Muse/Περιμένοντας την ‘Ανάσταση’ για ακόμη μία φορά.

Κάθε φορά που έρχομαι για Πάσχα στη Λειβαδιά εδώ και 23 πλέον περίπου χρόνια, είναι σαν να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, μόνο που κάθε χρόνος που περνάει, όλοι μεγαλώνουμε και μαζί με εμάς φυσικά αλλάζουν και πολλά άλλα γύρω μας. Ίσως πλέον το Πάσχα είναι ωραίο εδώ μόνο και μόνο επειδή αποτελεί μια συνήθεια απολύτως οικεία σε όλους μας. Κάθε χρόνο συντελείται η ίδια πάνω κάτω προετοιμασία. Βλέπεις μια αγχωμένη γιαγιά που για να ευχαριστήσει όλη την οικογένεια με τον δικό της μοναδικό τρόπο ξεκινάει από νωρίς τις σχετικές προετοιμασίες, πρώτα φτιάχνοντας τα πασχαλινά κουλουράκια, ύστερα τη Μ. Πέμπτη βάφοντας τα πασχαλινά αυγά και βέβαια παροτρύνοντάς μας πάντα να πηγαίνουμε μαζί της στην εκκλησία την Μ. Εβδομάδα. Ο παππούς αναλαμβάνει την αγορά του αρνιού, το ψήσιμο και γενικότερα φροντίζει για όλα αυτά που πάλι μας κάνουν ευτυχισμένους από μικρά παιδιά που ήμασταν. Εμείς φτάσαμε την Μ. Παρασκευή, ξεκινήσαμε από την Αθήνα, οδήγησα εγώ για πρώτη φορά. Ήταν σαν να οδηγούσα χρόνια αυτή τη διαδρομή, αφού όλα αυτά τα χρόνια παρατηρούσα κάθε σημαντικό και ασήμαντο σημείο αυτής της σύντομης δίωρης διαδρομής. Σκεφτόμουν, ότι μόνο δύο ώρες μακριά και όλες οι ευωδίες της υπαίθρου σου έκαναν επίθεση και ανάγκαζαν το σώμα σου να προσαρμοστεί σε μία διαφορετική πραγματικότητα, διαφορετική της πόλης. Αυτό όμως που δεν θα άλλαζε όπου και αν πήγαινες αυτές τις ημέρες είναι το έντονο θρησκευτικό στοιχείο που επίσης νιώθεις ότι έρχεται επιθετικά προς το μέρος σου με τη διαφορά ότι εάν θέλεις σε αγγίζει και εάν όχι τότε απλά γίνεσαι παρατηρητής αυτού που εγώ συνηθίζω να ονομάζω ‘θρησκευτικό παραλήρημα της Μ. εβδομάδας’. Χτες το βράδυ που έπεσα για ύπνο, το μυαλό μου βρισκόταν σε μία διαρκή και ατελείωτη λειτουργία. Το ‘γεγονός’ της Μ. Παρασκευής ήταν ο επιτάφιος. Δηλαδή ενώ βρισκόμαστε σε μία τραγική οικονομική κατάσταση, οι άνθρωποι είναι άνεργοι, οι άνθρωποι πεινάνε, και ενώ βλέπεις ζωγραφισμένη την δυστυχία στα πρόσωπα των ανθρώπων της πόλης σου, οι πιστοί και καλοί Χριστιανοί θα φορέσουν τα καλά τους ρούχα, και για ακόμη μία φορά θα κατευθυνθούν προς την εκκλησία και θα ακολουθήσουν την περιφορά του επιταφίου. Ναι, καταλαβαίνω ότι για κάποιους ανθρώπους, είναι απαραίτητο να πιστεύουν σε κάποια ανώτερη δύναμη, σε έναν Θεό. Η ερώτησή μου είναι εάν δεν υπήρχε ο θάνατος, ποιος από όλους αυτούς θα είχε την ανάγκη να πιστεύει σε έναν Θεό. Χρησιμοποιούμε την άυλη έννοια του Θεού για να μπορέσουμε να σταθούμε σε μία τόσο αβέβαιη ζωή. Δεν μπορώ να κρίνω τι θα πιστεύει ο καθένας, ούτε μπορώ να αναγκάσω κάποιον να πιστεύει ή να μην πιστεύει. Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι όσοι ψάχνουν τον Παράδεισο και την Κόλαση κάπου ψηλά ή χαμηλά μπορώ να πω ότι βρίσκονται κάπου ενδιάμεσα, εδώ που ζούμε. Βλέπω γύρω μου ευτυχία και δυστυχία, βλέπω καλοσύνη και κακία, βλέπω ειρήνη και πόλεμο, υγεία και αρρώστια, πλούτο και φτώχεια. Ακόμα δεν βλέπεις ότι γύρω σου βρίσκεται ο Παράδεισος και η Κόλαση; Γιατί ψάχνεις κάπου ψηλά ή χαμηλά; Είναι το ενδιάμεσο διάστημα που συνήθως αγνοείς και συνήθως δεν ζεις. Ζήσε το ενδιάμεσο, μην ψάχνεις το ψηλό ή το χαμηλό. Ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι η καθημερινότητά σου, η ζωή σου. Είναι ανούσιο να προσπαθείς μέσω της θρησκείας να προσπαθείς να εξασφαλίσεις τη μεταθανάτια Παραδεισένια σου ζωή.

Υ.Γ. Περιμένω την ‘Ανάσταση’ της Ανθρώπινης Λογικής.

 Καρολίνα Τσουκαλά, 19/4/2014 © 

'Οι Τέσσερις αποχρώσεις της μουσικής ιδιοφυΐας και η Πέμπτη'

Στο κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζονται οι δύο πρώτες αποχρώσεις και θα ακολουθήσουν οι υπόλοιπες σε επόμενο κείμενο. 
****Καθώς διαβάζετε τις σύντομες αυτές ιστορίες,ακούστε ταυτόχρονα το αντίστοιχο μουσικό κομμάτι...****

J.S. Bach - BWV 639 - Ich ruf' zu dir, Herr Jesu Christ (Ένα τέλος)

Mozart - Requiem in D minor (Κυνήγι Χρωμάτων)

Chopin- Etude Opus 25 (Έρωτας)

Prokofiev - Dance of the Knights (Η Μάχη με τον Εαυτό του)

 

Ludwig Van Beethoven's 5th Symphony in C Minor (Η Απόγνωση)

J.S. Bach - BWV 639 - Ich ruf' zu dir, Herr Jesu Christ

(Ένα τέλος)

  --- Ας  ζήσουμε μια μέρα από το μέλλον λοιπόν, και ας είναι μιά μέρα δυστυχίας, είπε. Ύστερα, άνοιξε την πόρτα, φόρεσε το καπέλο του, την κοίταξε με την άκρη του ματιού του και ύστερα έκλεισε την πόρτα. Βγήκε έξω, άναψε ένα τσιγάρο και άρχισε να περπατάει μέσα στη χιονοθύελλα, και άκουγε ακόμα την φωνή της, το τσιγάρο έσβησε, η σκέψη χάθηκε. Οι σκιές εξαφανίστηκαν και το μόνο που άκουγε πια ήταν αυτές μελωδίες που έφτιαχναν μιά ομοιόμορφη αρμονία.  Άπλωσε τα χέρια και έπεφτε το χιόνι πάνω του και πάγωνε κάθε σκέψη του. Και ύστερα ξάπλωσε για να παγώσει και εκείνος. Και η μελωδία συνέχιζε. Και εκείνος έβλεπε την Ophelia ξαπλωμένη στο χιόνι. Ήταν νεκρός ή μάλλον ζωντανός μέσα σε μια νεκρή ζωή. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η αρχή ενός τέλους. Ένα ταξίδι δίχως επιστροφή,  ένα ταξίδι στο μέλλον και στο παρόν, προς κάτι ήσυχο αλλά και θορυβώδες, προς κάτι ξένο και ταυτόχρονα οικείο, προς ένα τέλος δίχως αρχή και μία αρχή δίχως τέλος.

 

 Mozart - Requiem in D minor

(Κυνήγι Χρωμάτων)

Έτρεχε μέσα στο δάσος, ξανά και ξανά μέχρι να την δει, και όμως την έχανε. Κοίταζε από εδώ , κοίταζε από εκεί. Και ξαφνικά, την είδε. Άκουσε την φωνή της, κοίταζε τους κύκνους. Και ξαφνικά ξεπροβάλλει ο μαύρος κύκνος, και κυνηγάει τον λευκό κύκνο και το κυνήγι αυτό δεν τελειώνει ποτέ, και τρέχει από εκεί και τρέχει από εδώ και την χάνει ξανά. Η μάχη με το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον είναι μία μάχη εξαρχής χαμένη και άνιση. Ξεπερνάει τον εαυτό του και προσπαθεί να φτάσει την στιγμή του παρελθόντος αλλά χάνει. Πιάνει το παρόν και το χάνει γιατί έρχεται το μέλλον. Και φεύγει και αυτό γιατί γίνεται παρόν. Ξαπλώνει και ακούει τη φύση, τα πάντα γύρω του μιλάνε, και ρωτάνε και περιμένουν μια απάντηση από εκείνον, επιμένουν και εκείνος δεν φοβάται ποτέ, είναι μόνος αλλά αυτή η φύση τον γέννησε οπότε δεν φοβάσαι αυτό που σε γέννησε, έρχεται να σε καθησυχάσει και συνεχίζεις να ψάχνεις μέσα στο δάσος κάτι, ένα στοιχείο, οικείο και αρμονικό, γεμάτο χρώματα. Πράσινα φύλλα, αναμεμειγμένα με καφέ γιγάντιους κορμούς, κατακόκκινες παπαρούνες, το γκρίζο του ουρανού και το γαλάζιο της θάλασσας. Και εσύ ανάμεσά τους, συνεχίζεις και περπατάς, στέκεσαι ακόμα όρθιος.

Καρολίνα Τσουκαλά, 17/4/2014 © 

Oι σημαντικότερες ειδήσεις της εβδομάδας που μας πέρασε...Άκουσα διάβασα και σας τα παρουσιάζω...

Ο Ερντογάν συνεχίζει να λέει ΟΧΙ στο Youtube!

Παραμένει αποκλεισμένο το ‘YouTube’ στην Τουρκία από τις 27 Μαρτίου με εντολή του Ερντογάν. Η απαγόρευση του ‘YouTube’, επιβλήθηκε μετά τη δημοσιοποίηση παράνομων ηχογραφήσεων άκρως απόρρητων συνομιλιών σχετικών με την ασφάλεια της χώρας, τις οποίες επικαλέσθηκε ο πρωθυπουργός, Ερντογάν, λέγοντας πως αποτελούν τμήμα μιας «βρώμικης εκστρατείας» για την ανατροπή του.

Βοb Dylan Live – Αθήνα, Θεσσαλονίκη

Από σήμερα Πέμπτη 10 Απριλιού ξεκινάει η προπώληση των εισιτηρίων της συναυλίας του Bob Dylan. Θα εμφανιστεί live στο Terravibe Park στις 23 Ιουνίου ενώ μία ημέρα πριν θα εμφανιστεί live στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

‘Φρούριο’ η Αθήνα αύριο

Με φρούριο θα μοιάζει αύριο 11/3/2014 η Αθήνα από τις 11.30 το πρωί έως και τις 21.30 το βράδυ αφού την χώρα μας θα επισκεφτεί η Α. Μέρκελ. Εκτός από την κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών σε διάφορα σημεία του κέντρου στο πλαίσιο των μέτρων ασφαλείας που θα ληφθούν, με εντολή της ΕΛ.ΑΣ., στις 13.30 θα κλείσουν οι σταθμοί Ευαγγελισμός και Μέγαρο Μουσικής, ενώ στις 18.00 θα κλείσουν οι σταθμοί Σύνταγμα και Ακρόπολη.

 Έκρηξη παγιδευμένου με 75 κιλά δυναμίτη αυτοκινήτου (10/4/2014)

Έκρηξη παγιδευμένου με 75 κιλά δυναμίτη αυτοκινήτου - σύμφωνα με το τηλεφώνημα αγνώστου που προειδοποίησε για την επίθεση- σημειώθηκε στις 5:30 το πρωί έξω από την Τράπεζα της Ελλάδας, στη συμβολή των οδών Αμερικής και Σταδίου, χωρίς να σημειωθούν θύματα.

Είχαν προηγηθεί τηλεφωνήματα, στις 5:10, στο zougla.gr και στις 5:15 στην Εφημερίδα των Συντακτών για παγιδευμένο όχημα με 75 κιλά δυναμίτη. Ο άγνωστος που κάλεσε στα δύο μέσα ενημέρωσης είχε δώσει χρονικό περιθώριο 45 λεπτών.