Music Player

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Eλεύθερη Πτώση

Ακούγοντας στο πικ-απ το 'Come fly with me' by Frank Sinatra.

Οι ανθρώπινες σχέσεις τις περισσότερες φορές μοιάζουν σαν την ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο και δεν θυμίζουν σε τίποτα την κατά τ’ άλλα ασφαλή πτήση ενός επιβατικού αεροπλάνου, που λίγο πριν την απογείωση και την προσγείωση οι επιβάτες καλούνται να δέσουν τις ζώνες τους.

Στις σχέσεις των ανθρώπων όμως δεν φαίνεται να υπάρχουν ζώνες ασφαλείας και πολλές από αυτές μοιάζουν σαν τις ελεύθερες πτώσεις των αλεξιπτωτιστών που κάτι δεν πήγε καλά και το αλεξίπτωτο δεν άνοιξε την σωστή στιγμή. Αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε όμως είναι ότι στις σχέσεις όσο πιο ψηλά φτάσουμε τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η πτώση.  

Δεν είναι ότι δεν γνωρίζουμε εξαρχής ότι θα βρεθούμε σε ελεύθερη πτώση, αλλά κανείς δεν μας έχει προειδοποιήσει για το αν υπάρχουν ζώνες ασφαλείας ή ακόμα χειρότερα για το αν θα ανοίξει τελικά το αλεξίπτωτο κατά την διάρκεια της πτώσης. Η πορεία μέχρι όμως να ανοίξει ή να μην ανοίξει το αλεξίπτωτο θα είναι ανεπανάληπτη και μοναδική.

Είναι μερικά βράδια που νιώθεις πιο μόνος από ποτέ, και νομίζεις πως δεν υπάρχει κανένας για να χωθείς στην αγκαλιά του , επιθυμείς να πετάξεις μαζί με κάποιον, να πετάξεις μακριά από όλα αυτά που σε βασανίζουν. Να πας σε άλλα μέρη, σε άλλο κόσμο, σε άλλο πλανήτη. Να χωθείς σε μια αγκαλιά να ανέβεις πάνω σ’ ένα σύννεφο και να βλέπεις μόνο τ’ αστέρια μαζί του.

Αυτή η εικόνα να πετάς στα σύννεφα μου θύμισε την ταινία με τον Αλαντίν που έβλεπα στην παιδική μου ηλικία και η σκηνή που πάντα με μάγευε ήταν όταν ο Αλαντίν έδινε το χέρι του στην πριγκίπισσα Γιασμίν ώστε να την ανεβάσει στο μαγικό χαλί και να πετάξουν μαζί λέγοντας της καθώς άπλωνε το χέρι του ‘με εμπιστεύεσαι;’ Kαι τελικά τον εμπιστεύτηκε..

Είναι βράδια που αναζητάς αυτή την ελεύθερη πτώση, μια ελεύθερη πτώση προς τον έρωτα. Το αλεξίπτωτο μπορεί να ανοίξει μπορεί και όχι, εσύ θα πηδήξεις στο κενό ή θα προτιμήσεις να κοιτάς όσους πετάνε από την ασφαλή σου πλευρά πάνω σε ένα αερόστατο;

Καρολίνα Τσουκαλά, 23/10/2015 ©

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

H ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ


Στη ζωή δεν έχει σημασία να περιμένεις να παίξεις μόνο με το καλό φύλλο. Ο καλός παίκτης θα κριθεί από το πώς θα παίξει με ένα κακό φύλλο.

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Πες μου μια ιστορία για την επιστροφή...



Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις..



Η επιστροφή μου άφηνε πάντα μία αίσθηση μισοτελειωμένου τσιγάρου, ένα αίσθημα του ανικανοποίητου. Είναι εκείνες οι ωραίες και ξέγνοιαστες στιγμές που όσο και αν έχουν διαρκέσει πάντα μα πάντα στο τέλος θα μας αφήνουν μια αύρα μελαγχολική, μία αίσθηση ανολοκλήρωτη. Μια αίσθηση η οποία θα μπορούσε κανείς να πει πως σχετίζεται με την ευρύτερη ανολοκλήρωτη και ατελή μας ανθρώπινη φύση. Κάτι τέτοιες σκέψεις άρχισαν να διαπερνούν τον κατά τ' άλλα ξεκούραστο νου μου λόγω των πρόσφατων διακοπών μου. 

Είχα ανέβει στο κατάστρωμα και όσο συλλογιζόμουν όλα αυτά έβλεπα το νερό να καθρεφτίζεται και να χρυσαφίζει από τις αχτίνες του ήλιου που ρίχνονταν ορμητικά πάνω του. Και ήταν σαν κάποιος να πετούσε από τον ουρανό μπαούλα γεμάτα από χρυσάφι. Παρατηρούσα το γαλάζιο της θάλασσας όσο ταξίδευα και όλες τις αποχρώσεις που εμφανίζονταν άλλοτε πιο μπλε άλλοτε πιο πράσινες, άλλοτε πιο σκούρες και άλλοτε πιο ανοιχτόχρωμες. Σκέφτηκα πως μερικές φορές μπορεί να νιώθουμε τόσο χαμένοι που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη ζωή μας όμοια με αυτή την όψη του απέραντου γαλάζιου πελάγους. 

Όσο για τα πλοία, μπορεί να έχουμε όλοι την ίδια αφετηρία αλλά στη συνέχεια ο καθένας θα επιβιβαστεί στο δικό του πλοίο και θα χαράξει τη δική του μοναδική πορεία. Μα ο προορισμός.. άγνωστος, γιατί το ταξίδι τελικά είναι αυτό που μετράει και ας μείνει για πάντα ένα άλυτο μυστήριο ο προορισμός. Το ταξίδι αξίζει, γιατί μέσα σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και όλες οι εμπειρίες της ζωής, οι άνθρωποι που θα συναντήσουμε, οι σχέσεις που θα χτίσουμε, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες, οι λύπες και οι χαρές, οι ευκολίες και οι δυσκολίες.


Καρολίνα Τσουκαλά, 18/10/2015 ©