Οι δείκτες του ρολογιού μόλις έδειξαν 12.00 τα μεσάνυχτα. Και
επίσημα πλέον έγινα 25! Κοίταξα το ρολόι και ύστερα τον καθρέφτη, κοίταξα για
λίγο το πρόσωπό μου, τον εαυτό μου.
Αναρωτιόμουν όλα αυτά τα χρόνια ποιο ήταν άραγε το καλύτερο
δώρο που είχα δεχτεί ποτέ στη ζωή μου. Καθώς συλλογιζόμουν λοιπόν και αναζητούσα
την ευτυχία όλα αυτά τα χρόνια κατάλαβα πως η ζωή δεν μετριέται με δώρα, δεν
μετριέται με υλικά, δεν μετριέται με χρήματα.
Μετριέται με τις ανάσες που θα
πάρουμε και πάνω απ’ όλα τις στιγμές που ζήσαμε και θα ζήσουμε, όλες εκείνες
τις έντονες στιγμές.
Δεν μετριέται με το αν έχουμε πολλούς ανθρώπους γύρω μας
αρκεί να έχουμε πλάι μας λίγους και καλούς που μας αποδεικνύουν ότι υπάρχει
λόγος να ζούμε εμπειρίες και να μοιραζόμαστε μαζί τους στιγμές ακόμα και αν
γύρω μας υπάρχουν δυσκολίες.
Αυτά τα 25 χρόνια
έζησα δυνατές στιγμές, τόσο ευχάριστες όσο και δυσάρεστες. Έζησα όμορφες και
άσχημες στιγμές μεγάλες χαρές και λύπες. Γνώρισα ανθρώπους που με βοήθησαν και άλλους
που απλώς υπήρξαν περαστικοί στη ζωή μου. Γνώρισα ανθρώπους που χτίσαμε αληθινές
φιλίες και άλλους με τους οποίους αφήσαμε μισοτελειωμένες σχέσεις. Έζησα
έρωτες, πάθη, έκανα λάθη, αγωνίστηκα για να έχω πάντοτε το καλύτερο δυνατό
αποτέλεσμα στους στόχους που έθετα.
Αντίκρισα ανθρώπους με καθαρές ψυχές αλλά και βρώμικες,
αντίκρισα χαμόγελα, σκούπισα δάκρυα, αγάπησα και αγαπήθηκα, χόρεψα, έπεσα και
σηκώθηκα, λύγισα και ξανασηκώθηκα, δυσκολεύτηκα αλλά είχα την δύναμη να
συνεχίσω.
Μέχρι τώρα κατάφερα να
γνωρίσω τον έρωτα σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό αλλά ίσως ο μεγαλύτερος μου
έρωτας τελικά είναι η ίδια μου η ζωή. Μπορεί να είμαστε περαστικοί από αυτή την ζωή, μπορεί να μην
υπάρχουμε για πάντα αλλά όσο παραμένουμε ερωτευμένοι με την ζωή μας αυτό θα
μπορούμε να το μεταδίδουμε και στους γύρω μας.
Αυτά τα 25 χρόνια
κατάλαβα πως δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από στιγμές, μπορεί όχι μόνο όμορφες
στιγμές, σίγουρα και άσχημες και δύσκολες. Είμαστε οι στιγμές που θα ζήσουμε με
τους ανθρώπους που θα επιλέξουμε να έχουμε δίπλα μας και θα μας επιλέξουν και
εκείνοι αντίστοιχα.
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε μια ευτυχισμένη στιγμή για να
χαρούμε, η ευτυχία βρίσκεται μπροστά μας και απλώς μερικές φορές αρνούμαστε να
την δούμε. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ γιατί η ευτυχία βρίσκεται
γύρω μας, βρίσκεται στους ανθρώπους μας, στην οικογένειά μας, στους φίλους μας,
στους συντρόφους μας.
Αρκεί μόνο να ανοίξουμε την πόρτα και να την αφήσουμε να
εισέλθει στη ζωή μας. Και γέλιο, η ζωή θέλει γέλιο παιδιά. Ο κόσμος εκεί έξω
είναι σκληρός κριτής, εσύ σκάσε ένα χαμόγελο γύρνα του την πλάτη και προχώρα για
την επόμενη 25ετία και βάλε!
Καρολίνα Τσουκαλά, 5/9/2016 ©
