Άνθρωποι και Ζώα

Ο Αριστοτέλης είπε κάποτε ότι η ειδοποιός μας διαφορά από τα ζώα είναι ο λόγος, με τη μορφή τόσο του έναρθρου λόγου όσο και  της λογικής σκέψης. Η φύση αντίστοιχα εφοδίασε τα ζώα την απλή 'φωνή', δηλαδή τις άναρθρες κραυγές. 

Μ’αυτές τα ζώα μπορούν απλώς μέσω των αισθήσεων να αντιλαμβάνονται και να μεταδίδουν το ένα στο άλλο το αίσθημα του ευχάριστου και του δυσάρεστου, γιατί μόνο αυτό τους είναι απαραίτητο για να επιβιώνουν και να εκπληρώνουν το σκοπό της ύπαρξής τους. 

Όλοι ανήκουμε στο ανθρώπινο γένος κάτι το οποίο σημαίνει ότι σε όλους δόθηκε εκ φύσεως ο Λόγος. Ο Λόγος που δόθηκε στους ανθρώπους, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα τεράστιο δώρο της φύσης. Ο άνθρωπος όμως που έχει μυαλό έχει και σκέψη και η σκέψη με τη σειρά της μπορεί να μας δημιουργήσει ένα σωρό προβλήματα. Ο ανθρώπινος νους είναι μοιάζει με λαβύρινθο δίχως αρχή και τέλος. Καθημερινά περνούν από το μυαλό μας άπειρες σκέψεις, άλλες απόλυτα ευχάριστες και άλλες απόλυτα δυσάρεστες. 

Εφόσον διαθέτουμε τον Λόγο, διαθέτουμε και συναισθήματα, τα οποία προσπαθούμε σε όλη μας τη ζωή να τα εκφράσουμε στους άλλους και το ίδιο περιμένουμε και εμείς να κάνουν και οι άλλοι προς τα εμάς. Μέσω των συναισθημάτων του ο άνθρωπος εκφράζει πτυχές του εαυτού του, τα συναισθήματα αντικατοπτρίζουν τον εαυτό μας. Και αναρωτιέμαι γεννιόμαστε εκ φύσεως συναισθηματικοί ή μήπως μετά τη γέννησή μας νιώθουμε όλο και περισσότερο την ανάγκη να εκφραστούμε συναισθηματικά, να δώσουμε αλλά και να πάρουμε συναισθήματα. Και τι συμβαίνει μέσα μας όταν εμείς δίνουμε και δεν παίρνουμε ούτε τα μισά; Μήπως τελικά υπάρχουν άνθρωποι που ενώ έχουν την ιδανική νοημοσύνη για το μυαλό έχουν μηδενική συναισθηματική νοημοσύνη; 

O Λόγος δεν πρέπει να μένει στα λόγια, πρέπει να προχωράει βαθύτερα, να προσεγγίζει πτυχές της ανθρώπινης ψυχής και να ενισχύει την έκφραση των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο άνθρωπος πρέπει όχι μόνο να καλλιεργεί την επίγνωση των συναισθημάτων του, αλλά και την ενσυναίσθηση ή με άλλα λόγια την ικανότητά του να αναγνωρίζει τα συναισθήματα των άλλων. 

 Προφανώς και έχει την ανάγκη να εκφράσει και τα πιο ζωώδη ένστικτα που νιώθει, είναι και αυτό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, αλλά πρέπει να κατευνάζει την ζωώδη του φύση μέσω των συναισθημάτων. Ο άνθρωπος που φοβάται να εκφράσει τα συναισθήματά του από φόβο μήπως πληγωθεί από τους άλλους που δεν θα του τα επιστρέψουν, είναι μισός άνθρωπος. Είναι ένας άνθρωπος ζωντανός εξωτερικά και νεκρός εσωτερικά. 

Σε μια εποχή που η έκφραση των συναισθημάτων γίνεται όλο και πιο δυσεύρετη, οι ‘άγριοι’ άνθρωποι πρέπει να εξημερωθούν και είναι ανάγκη να εξημερωθούν γιατί αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν ότι για να υπάρξει ζωή πρέπει να συνυπάρχει όχι μόνο το σώμα αλλά και η ψυχή.

Καρολίνα Τσουκαλά,24/4/2015 ©